Δυσφωνία

Τα συμπτώματα διαφέρουν σε είδος και ένταση ανάλογα με την υπάρχουσα πάθηση. Ο ασθενής με δυσφωνία συχνά αισθάνεται ότι καταβάλλει προσπάθεια για να μιλήσει. Κουράζεται εύκολα μετά από την ομιλία. Δυσκολεύεται να μιλήσει με ένταση. Μπορεί να αισθάνεται πόνο. Η φωνή μπορεί να είναι τραχειά ή βραχνή, να παρουσιάζει «σπασίματα».

Συχνά οι ασθενείς με δυσφωνία παραπονούνται ότι δεν αναγνωρίζουν τη φωνή τους, ότι δυσκολεύονται στην κοινωνική τους ζωή, ότι δυσκολεύονται στην καθημερινή τους ζωή πχ  να μιλήσουν με τα  πρόσωπα της οικογένειάς τους, ότι κουράζονται σωματικά γενικότερα, εξ αιτίας του προβλήματος στη φωνή.

 Σημαντικός παράγοντας για την εμφάνιση  διαταραχής της φώνησης είναι οι φωνητικές συνήθειες  που εγκαθίστανται λόγω διάφορων περιβαλλοντικών παραγόντων πχ . επάγγελμα. Η προσωπικότητα μπορεί να καθορίσει κάποιες φωνητικές συνήθειες πχ. το να μιλά κάποιος «πολύ».

Επίσης σημαντικό ρόλο παίζουν συνήθειες που επηρεάζουν οργανικά πχ. το κάπνισμα και λόγοι υγείας πχ. λαρυγγοφαρυγγική παλινδρόμηση. Στους επαγγελματίες φωνής σημαντικό ρόλο παίζει η  «κακή» χρήση ή κακή « τοποθέτηση» της φωνής. Συχνά λείπει η απαραίτητη εκπαίδευση και γνώση που επιτρέπει στον επαγγελματία φωνής να προστατέψει και να χειριστεί αποτελεσματικά τη φωνή του.

• Εφηβοφωνία

Κατά την περίοδο της εφηβείας οι άντρες έφηβοι «περνούν» από την παιδική φωνή στην αντρική φωνή. Σε αρκετές περιπτώσεις η μετάβαση από την παιδική φωνή του αγοριού στην αντρική φωνή δεν γίνεται αυτόματα.  Ο έφηβος ή  άντρας συνεχίζει να μιλά σε τόνο πολύ πιο υψηλό από ότι η μέση αντρική φωνή.

• Οζίδια

Είναι σκληρύνσεις πάνω στην επιφάνεια των φωνητικών χορδών. Οφείλονται στην «κακή» τοποθέτηση της φωνής.

• Πολύποδας

Μόρφωμα στις φωνητικές χορδές που οφείλεται κυρίως στην «κακή» χρήση της φωνής.

• Δυσφωνία μυϊκής τάσης

Χωρίς να υπάρχει οργανική πάθηση στις φωνητικές χορδές παρατηρείται  αποσυντονισμός στη μυϊκή ισορροπία που απαιτείται για την παραγωγή της φωνής. Η φωνή παράγεται με προσπάθεια και μπορεί να ακούγεται «πνιχτή». Στόχος της θεραπείας να αποκατασταθεί η ο μυϊκός συντονισμός του λάρυγγα και άλλων δομών που συνεργάζονται για τη φώνηση.

• Παράλυση /πάρεση φωνητικής χορδής

Οι φωνητικές χορδές υπολειτουργούν γεγονός που κάνει τη φωνή να ακούγεται αρκετά ασθενική και αδύναμη, με αλλοιωμένη χροιά, ενώ ο ασθενής συνήθως αισθάνεται ότι πρέπει να προσπαθήσει αρκετά για να μιλήσει και να ακουστεί, ειδικά όταν υπάρχει πολύς θόρυβος στο περιβάλλον. Κάτι τέτοιο μπορεί να παρατηρηθεί κυρίως μετά  από πάρεση της μιας ή και των δυο φωνητικών χορδών συνήθως μετά από βλάβη σε κάποιο λαρυγγικό νεύρο. Η πάρεση μπορεί να είναι συνέπεια μιας θυρεοειδεκτομής, ιογενούς αιτιολογίας ή αποτέλεσμα άλλων παραγόντων.

• Ψυχογενής αφωνία

Μια όχι και τόσο συχνή, σημαντική ωστόσο, πάθηση της φωνής είναι η πλήρης απώλειά της, σε απουσία οποιασδήποτε οργανικής αιτίας. Τότε ονομάζεται ψυχογενής αφωνία και συσχετίζεται κατά κύριο λόγο με συνθήκες έντονου άγχους. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συσχετίζεται και με βαθύτερες ψυχοπαθολογικές καταστάσεις.

Στην περίπτωση της αφωνίας η φωνή μπορεί να επανέλθει με συνεδρίες με τον ειδικό φωνοθεραπευτή και σε συνεργασία με ψυχολόγο, όπου αυτό είναι απαραίτητο.

• Σπασμωδική δυσφωνία
• Κύστη φωνητικής χορδής
• Κοκκίωμα
• Πρεσβυφωνία

Πρόκειται για υπολειτουργία των φωνητικών χορδών  λόγω του γήρατος. Οφείλεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων που έχουν να κάνουν με την μυϊκή ατροφία, τη χειροτέρευση της αναπνευστικής λειτουργίας και τη γενικότερη μείωση της χρήσης της φωνής από τα ηλικιωμένα άτομα.

• Δυσφωνία νευρολογικής αιτιολογίας

Οι φωνητικές χορδές υπολειτουργούν σε περιπτώσεις ύπαρξης κάποιας νευρολογικής πάθησης όπως της νόσου του Πάρκινσον κ.α. Η φωνοθεραπεία μπορεί να αποκαταστήσει τη φωνητική λειτουργία με ειδικές ασκήσεις που ενισχύουν τη λειτουργικότητα των φωνητικών χορδών και του φωνητικού συστήματος γενικότερα. Ειδικά  για τους ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον, χρησιμοποιείται η διεθνώς αναγνωρισμένη για τη θεραπεία της φωνής μέθοδος LSVT.